راههای درمان بیماری صرع!

بـیش از هفتاد درصد مبتلایان، با داروهای ضد صرع کنترل می شود. ایـن داروها جلوی وقوع تشنج را می گیرد اما صرع را درمـان نمی کند. این دارو انواع متعـددی دارنـد و داروی مـورداستفاده در فرد بستگی به نوع تشنجی دارد که فرد بـه آن مبتلاست.

افراد مستعد ابتلا به صرع

در بعضی افراد استعداد ابتلا به تشـنج در طـول زمـان کاهش پیدا مـی کنـد و ممکـن اسـت ایـن افـراد بتواننـد داروهایشان را قطع کنند و دسته ای دیگر از افـراد شـایدمدتی طولانی تا زمانی که تشنج شان متوقف شود نیاز به دریافت دارو داشته باشـند. ایـن موضـوع زمـانی رخ مـیدهد که یک علت زمینه ای مثل جای زخم، عامل تشـنج بوده و هنوز باقی مانده باشد و شاید بعضی از افراد صرعشان کاملاً کنترل نشـود. آنهـا بایـد تـا آنجـایی کـه امکان دارد مناسبترین درمان را برای همان نوع تشنجی که به آن مبتلا هستند، دریافت کنند.

راه درمان صرع

اگر شخصی به درمان دارویی پاسـخ ندهـد، راههـای درمانی دیگری هم وجـود دارد کـه ممکـن اسـت بـرای همه اشخاص مناسب نباشد. اگر چه صرع بیش تر کودکان مبتلا به صرع با داروهای ضد صرع درمان می شوند. همانطور که پیشـترگفته شد، این داروها صرع را درمان نخواهند کـرد بلکـه  تنها، هدف پیشگیری از وقوع تشنج است. با یک داروی صحیح یا ترکیبی از داروهای تجویز شده، تعداد زیـادیاز این افراد تشنج نمیکنند. مثل تمام داروها، ایـن گـروه از داروها نیز، در بعضی افراد باعث عـوارض جـانبی مـی شوند.

این مسئله معمولاً پس از مدتی از بین خواهد رفت و یا با تنظیم شدن مقدار دارو کم خواهد شد. درصورت نیاز و وجود مشکل باید با داروساز و یـا پزشـک مشورت کـرد. رژیـم دارویـی نبایـد بـدون نظـر پزشـک متوقف شود یا تغییر کند.

جراحی صرع

در گروه انـدکی از مبتلایـانبه ویژه افراد دچار صرع موضـعی ممکـن اسـت جراحـیمفید باشد.

تحریک عصب جمجمه ای واگ

تحریک عصب واگ درمان نسـبتاً جدیـدی بـرای اسـت و کمک می کند تا تعداد، طول مـدت و شـدت تشـنجات فرد کاهش پیدا کند. در این روش تحریک الکتریکـی خفیفـی در عصـب واگ چپ، ایجاد می شود، این روش فرد را معالجه نمـی کند و شخص اغلب نیاز به تکرار این درمان دارد

رژیم کتوژنیک و درمان صرع

برای کودکانی که تشنجاتشان توسط دارو کنترل نمی شود روش کمک کننده دیگـراستفاده از رژیم کتونی (استفاده از مقـدار زیـاد چربـی ومقدار کـم کربوهیـدرات در رژیـم غـذایی ) اسـت. ایـن رژیم اغلب توسط مشاور کودک توصیه شده و کودکی که این رژیم را دریافت مـی کنـد، بایـد همزمـان توسـط یک مشاور و یـک متخصـص تغذیـه از نزدیـک کنتـرل شود.

اگر صرعی خوب به درمان پاسخ دهد، خوشخیم توصیف می شود. صرع خوشخیم، با بزرگتـرشدن کودک ممکن است از بین برود، اما پاره ای مواقـع صرع سخت تر به درمان پاسخ داده و مشکلات جسمی واختلالات یادگیری و رفتاری در پی دارد.

راهکار پیشگیری از تشنج

وقوع تشنج در بعضی از کودکان وابسـته بـه آغـازگر مشخصی همچون استرس- هیجـان زدگـی شـدید- کـمخوابی یا بیحوصلگی است. یادداشت برداری از نحوه تشنجات، اتفاقات و حـالاتی کـه بـرای شـخص پـیش ازتشنج بوقوع پیوسته، در تفهیم نحوه شروع تشنجات مفیدبوده حتی الامکان دوری گزیـدن از ایـن موقعیـتهـا درکاهش فراوانی حملات کمک کننده است.

تأثیر زمان در تغییرات صرع

با بزرگ شـدن کـودک تغییراتـی در نـوع و فراوانـی حملات ایجاد می شود. صرع بعضی از کودکان با افزایش سن (اواسط دهه دوم عمر) ضعیف می شود. ایـن مسئله تقلیـل خودبخـودی نامیـده مـی شـود. انـواعی از صرع مثل صرع غیاب کودکی و صرع خوش خیم تا بزرگسالی ادامه نخواهند یافت.

در بعضی از دختران مبتلا، حملات صرعی بـا شـروع دوره ماهانه تغییر کرده و فراوانی اش حول و هوش این زمان بیشتر می شود. برای کمک به این افراد در این زمان خاص، گاهی لازم است پزشک تغییراتـی در داروهـ ی مصرفی آنها بدهد.

تأثیر صرع بر زندگی فرد

صرع حتی با کنترل شدن، گاهی تا آخر عمر متوقف نمی شود. بنـابراین، ابـتلا بـه تشـنج و بـازگو کـردن ایـن مسئله که شما صـرع داریـد از طـرف پزشـک بـه بیمـار، برای نخستین بار به گونه های مختلفی فرد را تحت تـأثیرقرار می دهد. اغلب مردم اطلاعات ناچیز یا نادرسـتی درمورد صرع دارند. دادن اطلاع راجـع بـه صـرع، صـحبت کردن راجع بـه مشـکلات آنهـا و مسـائلی کـه نگرانشـان می کند، بـه ایشـان در راحـت تـر روبـرو شـدن بـا صـرع کمک می کند.

کاهش عوارض صرع

اگر صرع ادامه پیدا کنـد ممکـن اسـت بـر قسـمتی اززندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد. در این مواقع جهـت کاهش عوارض و مشکلات، حتی الامکان پاره ای اقدامات عملی با تأکید بر توانایی هـای شـخص بـه جـای تمرکز روی نقاط منفی کاملاً کمک کننده است.

بسیاری از این افراد با پرهیز از آغازگرها و موقعیتهـای تشنج زا، قادرند تشنجاتشـان را در پـایین تـرین حـد نگـاه دارند. در واقـع ایـن افـراد، بـه آغازگرهـای تشنجاتشـان کاملاً واقفند.

تأثیر صرع بر زندگی عادی

بیشتر کودکان دچار صرع میتوانند در فعالیـتهـایی که دیگر کودکان هـم سـن و سالشـان انجـام مـی دهنـد، شرکت کنند. اقـدامات احتیـاطی سـاده در فعالیـتهـایی مثل شنا و موتورسواری، میتواند شـرایط را بـرای افـراد مبتلا امن تر کنـد. تماشـای تلویزیـون و اسـتفاده از رایانـه برای این افراد بلامانع است، مگـر در گـروه انـدکی کـه آغازگر حملات صرع، جرقه زدن و یا خاموش و روشنشدن نور باشد. این نوع صرع با عنوان صـرع حسـاس بـه نور نام گذاری شده است.

این مشکل معمولاً در آزمایش EEG  مشخص می شود و اغلب با دارو درمانپ ذیر است اگر کودک دچار صرع حساس به نور باشد، نیاز به اقدامات احتیاطی بیشـتر دارد. گروه بزرگی از افراد مبتلا، بدون اینکه احتمال وقوع حمله در آنها بیشتر شود، می توانند تلویزیون تماشا کرده و از رایانه استفاده کنند.

تاثیر ورزش و فعالیت جسمی در صرع

فعالیت جسمی سـهم بسـزایی در سـلامت فیزیکـی ودفاعی دارد. زیرا می تواند کارکرد قلب را بهبود بخشیده و منافع روانی بسیاری ( از قبیل بالا بردن اعتماد به نفس وبهبود روابط اجتمـاعی) را بـه ارمغـان آورد. کسـانی کـه ورزش می کنند هشیارترند و ابراز می کننـد کـه احسـاس خوشایند و خوبی پس از تمرینات خود دارند. قابل توجه است که پژوهش گران طی یک بررسی علمی ابرازکرده اند که فعالیت جسمی حتی ممکن است از تشنجات بکاهد.

با وجود این، دچار صرع پیش از شروع یک برنامه ورزشی جدی باید با پزشک خود مشـورت کنـد. امـا درحذف فعالیت هایی که احتمالاً به نظـر کمـی خطرنـاک می رسـند عجلـه زیـاده از حـد لزومـی نـدارد.

ورزش هایی نامناسب مبتلایان به صرع
کوهنوردی
شیرجه
گلایدرسواری و مســابقات اتومبیل رانی
برای مبتلایان به صرع اصلاً خوب نیسـت
و ورزشهای سنگین و پر برخورد مثل فوتبال
هاکی، کشتی یا بوکس و ژیمناستیک

می توانند از جهاتی موجب صدمه به فرد مصروع شوند.

نحوه آموزش در بیماران صرع

بیشتر این کودکان هوش و قدرت یادگیری مشـابه بـادیگر کودکان دارند و در فعالیتهـای عـادی مـدارس ودانشگاهها شرکت مـی کننـد. اگـر چـه، حمـلات مکـررممکن است در یـادگیری روزانـه کودکـان ایجـاد وقفـه کند.

بیشتر کودکان دچار صرع می توانند به خوبی در میان دانش آموزان و مدارس معمولی به تحصـیل بپردازنـد امـا اگر صـرع همـراه بـا کـم تـوانی ذهنـی شـدید و یـا دیگـرنقایص مغزی مثل فلج مغزی باشـد، بهتـر اسـت بـا صلاحدید کارشناسان پزشکی و روانشناسـی در مـدارس ویژه تحصیل کنند.

بیماری صرع در کودکان

معمولاً ابتلای به صرع و اسـتفاده از داروی ضدصـرع هیچ تأثیری بر رفتار این کودکان ندارد. تغییرات رفتاری و مشکلات مربوط بدون توجه به ابتلای به صرع می تواند در بسیاری از مراحـل رشـد کودکـان بـه وقـوع بپیوندد و بعضی از والدین در فواصل زمانی خاص متوجه تغییرات در خلـق و خـو و رفتـار کودکشـان مثـل بداخلاقی- تحریک پذیری یا گوشه گیری می شوند.

بـا وجود این در پاره ای از کودکان داشتن این احساس که چرا دچار صرع هستند، ممکن اسـت در رفتارشـان مـؤثرباشد. گاهی تحریک پذیری و یا بیش فعـالی، عارضـه جانبی بعضی از داروهای ضدصرع است که البته احتمال بسیار اندکی در این رابطه وجود دارد.

 

سوال خود را مطرح کنید :


پاسخی بگذارید