درمان قطعی بیماری پارکینسون!

پارکینسون بیماری دوران پیری است که قادر است ناتوانی چشمگیری در زندگی فردی و اجتماعی ایجادکند در این بیماری سلول های جسم سیاه واقع در مغز میانی به تدریج از بین می روند و دوپامین که توسط آنها ساخته می شود کاهش می یابد.

نمودهای بالینی بیماری پارکینسون

  • کندی حرکتی
  • لرزه و سفتی اندامها

 بیمار پارکینسونی همه حرکاتی طبیعی بدن را کند می کند. حرکاتی مانند:

  • حرف زدن
  • نوشتن
  • کارکردن
  • لباس پوشیدن
  • و حتی پلک زدن

نوع بیماری پارکینسون!

پارکینسون از گروه بیماری های تحلیل برنده (Degenerative ) دستگاه خارجی هرمی است که در آن یاخته های جسم سیاه (Substantia nigra ) واقع در مغز میانی به تدریج از بین می روند و دوپامین که توسط آنها ساخته می شودکاهش می یابد. در بررسی آسیب شناختی، جسم سیاه رنگدانه های خود را از دست می دهد و درون سلول های آن ذراتی بنام ” Lewy bodies” مشاهده می گردد.

سن بروز بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون در سنین بین ۵۵ تا ۶۵ سال رخ داده و به ندرت پیش از سن ۵۰ سالگی ایجاد خواهد شد. این بیماری به تدریج ایجاد می شود. در ابتدا سلول های عصبی که در ساختارهای مغزی به نام گانگلیون پایه (Basal Ganglia) قرار دارند از بین رفته و دوپامین کمتری تولید خواهد شد. کار گانگلیون پایه کنترل حرکات است و موجب آرام تر شدن آنها می شود.

گانگلیون پایه برای اتصال نورون ها به دوپامین نیاز دارد. کاهش سطح دوپامین مغز باعث کاهش یا قطع این ارتباط خواهد شد. این یعنی حرکات بدن آهسته تر شده و لرزش و سایر علائم حرکتی از جمله سفتی رخ خواهد داد.

علائم اصلی بیماری پارکینسون

  • لرزش
  • سفتی
  • حالت خمیده بدن
  • کندی حرکت معروف به برادیکینزی
  • مشکل عدم تعادل
  • احساس عدم ثبات و مشکل در راه رفتن
  • تغییر در گفتار از جمله بریده‌ بریده‌ حرف‌ زدن‌

انواع پارکینسون

پارکینسونیسم ایدیوپاتیک

پارکینسونیسم ایدیوپاتیک (Idiopathic Parkinson’s) شایع ترین نوع پارکینسون است. منظور از ایدیوپاتیک، ناشناخته بودن علت مشکل است و به این ترتیب ممکن است این وضعیت بصورت خود به خود رخ دهد. علائم پارکینسونیسم ایدیوپاتیک همان علائم بیماری پارکینسون است.

پارکینسونیسم دارویی

پارکینسونیسم دارویی (Drug-induced parkinsonism) از شایع ترین انواع پارکینسون ثانویه است. در واقع پارکینسونیسم دارویی ناشی از عوارض جانبی برخی داروها بویژه موارد تاثیرگذار بر سطح دوپامین هستند. تشخیص پارکینسونیسم دارویی (ثانویه) و متمایز نمودن آن از خود بیماری پارکینسون دشوار است. این بیماری لرزش و بی ثباتی خفیف تری ایجاد می کند. قطع مصرف داروهای عامل بروز پارکینسونیسم، سبب از بین رفتن تدریجی علائم می شود. البته ممکن است این روند یک سال بطول بیانجامد.

علائم پارکینسونیسم دارویی عبارتند از:

  • لرزش
  • حرکات آهسته
  • سفتی
  • عدم تعادل در راه رفتن

پارکینسونیسم عروقی

پارکینسونیسم عروقی (Vascular Parkinsonism) نوعی پارکینسونیسم غیر معمول است و علت بروز آن سکته های خفیف در نواحی مهم مغز خواهد بود. هیچ آزمایش یا ویژگی بالینی مشخصی برای مقایسه علائم بیماری پارکینسون و پارکینسونیسم عروقی وجود ندارد.

علائم پارکینسونیسم عروقی عبارتند از:

  • عدم بروز لرزش در هنگام استراحت (برخلاف بیشتر انواع پارکینسون)
  • عدم تعادل در راه رفتن
  • پاسخ ضعیف به لوودوپا (Levodopa) به عنوان داروی پارکینسون
  • ناپایداری وضعیت بدن
  • بروز پارکینسونیسم در نواحی پایین بدن

تشخیص پارکینسون

هیچ آزمایش تشخیصی برای بیماری پارکینسون یا سایر انواع پارکینسونیسم وجود ندارد. پزشکان برای تشخیص این بیماری به عوامل بالینی زیر اعتماد می کنند:

  • سابقه پزشکی
  • علائم
  • عملکرد عصبی و جسمی
  • اسکن DaT: پزشکان برای تشخیص و ارزیابی عملکرد انتقال دهنده های دوپامین از تزریق فنیل تروپان و گاما استفاده می کنند.
  • اسکن PET: این روش نیز مانند اسکن DaT از ذرات پوزیترون به جای اشعه گاما استفاده می کنند.

در صورت موثر نبودن داروی بیماری پارکینسون نیز احتمال ابتلا به نوع دیگری از پارکینسونیسم وجود دارد. اسکن MRI نیز اثرات سکته مغزی را نشان داده که می توانند نشان دهنده پارکینسونیسم عروقی باشند.

بیماری پارکینسون درمان قطعی ندارد

بیمار پارکینسونی گام های کوتاه برمی دارد و در مراحل پیشرفته تر قامتش به جلو خمیده می شود. هنوز بیماری پارکینسون درمان قطعی ندارد و داروهایی که مصرف می شود فقط علائم بیماری را کاهش می دهندکه بسته به علائم نوع دارو تفاوت می کنند. فیزیوتراپی برای بیمار مفید است و گاهی جراحی تخریب هسته شکمی، طرفی ، تالاموس به روش استروتاکسی برای پارکینسون های یک طرفه که نشانه مهم آن لرزه است بکار می رود.

سوال خود را مطرح کنید :


پاسخی بگذارید