تشخیص تونل کارپال با نوار عصب و عضله

سندرم تونل کارپال شرایط مرتبط با عصب است که باعث ایجاد درد و بی حسی در مچ دست می‌شود. این بیماری بیشتر در زنان و بزرگسالانی رخ می‌دهد که کارهایی همچون مونتاژ را انجام می‌دهند. این افراد سه برابر بیشتر از سایر افراد در خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند.

علت بروز سندرم تونل کارپال

تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب مدیان و سایر بافت‌های نرم همچون رباط‌ها و رگ‌های خونی را محافظت می‌کند. تحقیقات نشان داده است که سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق می‌افتد که بافت‌های احاطه کننده تاندون فلکسور متورم می‌شوند و فشاری بر روی عصب مدیان وارد می‌کنند. این فشار می‌تواند باعث ایجاد درد در مچ دست و دست شود.

سندرم تونل کارپال می‌تواند دلایل بسیار زیادی داشته باشد. برخی از افراد تونل کارپال کوچک تری دارند و این موضوع در کل خانواده دیده می‌شود.

دیگر عواملی که باعث ایجاد سندرم تونل کارپال می‌شود عبارت است از:

  • تروما یا اسیب به مچ دست که باعث ایجاد تورم شود.
  • بیش فعالی غده هیپوفیز
  • کم کاری تیروئید
  • آرتریت روماتوئید
  • فشارهای کاری
  • استفاده مکرر از ابزارهای مرتعش کننده دست
  • احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی
  • توسعه کیست یا تومور در کانال

در حال حاضر شواهد محکمی وجود ندارد که ثابت کند حرکات تکراری و مداوم دست و مچ دست در طول کار می‌تواند باعث بروز این سندرم شود. حرکات تکراری که در کارهای مختلف انجام می‌شود ممکن است با سایر بیماری‌ها همچون بورسیت و التهاب تاندون در ارتباط باشد. فعالیت‌های تکراری همچنین ممکن است در نویسندگان نیز باعث ایجاد درد در دست شود.

علائم سندرم تونل کارپال

نشانه‌های این سندرم معمولا با آغاز بی حسی در شب به همراه درد در دست آغاز شود. معمولا بیماران با چنین نشانه‌هایی از خواب بیدار می‌شوند و باید دست خود را تکان دهند تا درد تسکین یابد. نشانه‌ها می‌تواند در طول روز نیز وجود داشته باشد.

افرادی که نشانه‌هایی همچون بی حسی و درد در این ناحیه را تجربه می‌کنند باید به یک پزشک متخصص مراجعه نمایند. این موارد ممکن است به هنگام برداشتن یا در دست گرفتن یک شیء نیز ظاهر شود. با بدتر شدن شرایط، درد به مچ دست کشیده می‌شود و تا شانه یا داخل دست نیز ادامه پیدا می‌کند. زمانی که این شرایط حاد شود، بیمار ضعیف شدن دست را شاهد خواهد بود.

سندرم تونل کارپال و نوار عصب و عضله

در تشخیص سندرم تونل کارپل، پزشک ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد. بعد از بررسی حس و توانایی دست بیمار، پزشک می‌تواند برای بررسی بیشتر آزمایشاتی را انجام دهد. یکی از مهمترین آزمایشاتی که می توان این بیماری را تشخیص داد، نوار عصب و عضله یا ازمون سرعت هدایت عصبی است.

نوار عصب و عضله به اختصار  EMG که الکترومیوگرافی نیز نامیده می‌شود.

نحوه انجام نوار عصب و عضله

نوار عصب و عضله خروجی الکتریکی عضلات را اندازه گیری می‌کند. پزشک یک سوزن کوچک داخل عضلات خاصی قرار می‌دهد. این سوزن‌ها می‌تواند جریان الکتریکی عضلات را شناسایی کند.

نوار عصب و عضله سرعت تکانه‌های الکتریکی در اعصاب را بررسی می‌کند. برای انجام اینکار دو الکترود بر روی سطح پوست قرار می‌گیرد و شوکی به اعصاب فرستاده می‌شود. سرعت بر اساس مسافتی که تکانه طی می‌کند سنجیده می‌شود.

پیشگیری از سندرم تونل کارپال

روش‌های متعددی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد. نکات زیر را همیشه به خاطر داشته باشید:

  • هنگام فعالیت و فشار روی مچ دست، بهتر است کمی استراحت کنید.
  • ابزار کار و محیط خود را به گونه ای تنظیم کنید که کمترین فشار بر روی مفاصل وارد شود.
  •  از خم کردن گردن و عضلات شانه پرهیز کنید. این کار به تدریج اثر بسیار بدی بر روی مچ دست و دست خواهد داشت.
  • مفاصل خود را ورزش دهید.این موضوع از ایجاد سندرم پیشگیری می‌کند.
  • هنگام فعالیت های روزانه، سعی کنید فشار زیادی بر روی دست یا مچ دست وارد نکنید.
  • از ابزارهای ارگونومیک استفاده کنید که فشار کمتری به مفاصل وارد می‌کند.
درمان سندرم تونل کارپال

اگر  این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود می‌توان جلوی پیشرفت آن را گرفت اما اگر درمان نشود امکان بدتر شدن شرایط وجود دارد. داروهای بدون نسخه همچون داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا NSAID ها ( آسپیرین، ایبوپروفن و دیکلوفناک) ، می‌تواند درد مربوط به التهاب را کاهش دهد. پزشک نیز می‌تواند کورتیکواستروئید مانند پردنیزولون به تونل کارپال برای تسکین درد تزریق کند.

جراحی سندرم تونل کارپال

چنانچه بیماری زمینه ای باعث ایجاد سندرم تونل کارپال شده است، درمان این شرایط اغلب می‌تواند نشانه‌های سندرم تونل کارپال را تا حد زیادی کاهش دهد. در موارد شدید و حاد نیاز به جراحی خواهد بود اما بیمار می‌تواند درمان‌های دیگری را امتحان کند و در صورت موثر نبودن به سراغ جراحی برود. گزینه‌های جراحی شامل آندوسکوپی و عمل جراحی باز است.

با ورزش دادن ناحیه بیمار نمی‌توان درد را کاهش داد. این موارد نمی‌تواند جایگزینی برای درمان‌های دیگر باشد. در برخی از موارد استفاده از ورزش می‌تواند نشانه‌ها را بدتر کند به خصوص اگر فشاری بر روی تونل کارپال وارد شود. این فشار باعث بدتر شدن نشانه‌ها می‌شود.

پیشنهاد می‌شود  هنگام خواب، مچ دست در یک موقعیت طبیعی قرار گیرد تا فشار به تونل کارپال کاهش یابد. یوگا و کاردرمانی هم می تواندتاثیر زیادی در کاهش درد و درمان داشته باشد.

 

سوال خود را مطرح کنید :


پاسخی بگذارید