درمان سندرم تونل کارپال!

سندرم تونل کارپال وضعیتی است که باعث درد، بی حسی و گاهی اوقات ضعف در انگشتان و دست ها می شود. زمانی اتفاق می افتد که یک عصب در مچ دست به نام «عصب مدین» یا عصب میانی  تحت فشار قرار گیرد یا فشرده شود.

عصب میانی از یک تونل در مچ دست عبور می کند. این تونل توسط استخوان های مچ دست و یک نوار سفت از بافت به نام «رباط»  تشکیل شده است. کارشناسان دقیقا نمی دانند که چگونه عصب می تواند تحت فشار قرار گیرد. اما آنها فکر می کنند ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که :

● تاندون هایی که از همان تونل عبور می کنند، متورم  شده باشند (تاندون ها نوارهای بافتی هستند که ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کنند)

● بافت های اطراف تاندون ها سفت یا متورم می شوند

● افراد از دستان خود برای کارهایی استفاده می کنند که شامل حرکات تکراری یا اجباری است

عصب میانی سیگنال های مربوط به حس را از دست به مغز حمل می کند. سپس سیگنال هایی را از مغز به ماهیچه ها می فرستد. به عبارت دیگر، به مغز کمک می کند تا به مغز بگوید دست چه احساسی دارد و باعث می شود عضلات دست حرکت کنند. عصب به این قسمت های دست متصل است:

● انگشت شست

●انگشت اشاره

●انگشت وسط

●قسمتی از انگشت حلقه

●قسمت هایی از کف دست که نزدیک به انگشت شست است

زنان بیشتر از مردان به سندرم تونل کارپال مبتلا می شوند. اضافه وزن احتمالا خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش می دهد. برخی از شرایط سلامتی نیز ممکن است خطر را افزایش دهند، از جمله دیابت و آرتریت روماتوئید. زنان باردار نیز بیشتر در معرض ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند، اما معمولاً پس از تولد نوزاد از بین می‌رود.

علائم سندرم تونل کارپال چیست؟

علائم شامل درد و گزگز در انگشت شست و انگشت اشاره، وسط و انگشت حلقه است (شکل ۱). علائم معمولاً در شب بدترین هستند و می توانند شما را از خواب بیدار کنند. اغلب علائم هر دو دست را تحت تاثیر قرار می دهند، اما ممکن است یک دست علائم بدتری نسبت به دست دیگر داشته باشد.

در برخی موارد، ماهیچه‌های دست، شست یا انگشتان ممکن است ضعیف باشند یا احساس ناخوشایندی داشته باشند. در موارد دیگر، درد و سوزن سوزن شدن می تواند به کل دست یا حتی تا مچ دست و ساعد گسترش یابد. به ندرت درد و سوزن سوزن شدن از آرنج تا شانه گسترش می یابد.

هنگامی که کارهایی را انجام می‌دهید که شامل خم کردن و باز کردن مچ دست یا بالا بردن بازوها می‌شود، علائم نیز ممکن است تشدید شوند. برخی از فعالیت ها می توانند علائم را در افراد مبتلا به سندرم تونل کارپال ایجاد کنند. اما آنها در واقع باعث این بیماری نمی شوند. مثالها عبارتند از:

●رانندگی

●خواندن

●تایپ کردن

●دست گرفتن گوشی

●خوابیدن در موقعیت های خاص

در بسیاری از افراد، علائم می آیند و می روند. اما برخی از افراد در نهایت همیشه علائم دارند. در نهایت ممکن است در حرکت انگشتان یا کنترل گرفتن با مشکل مواجه شوند.

آیا آزمایشی برای سندرم تونل کارپال وجود دارد؟

بله. آزمایش‌های الکتریکی اعصاب می‌توانند نشان دهند که آیا سندرم تونل کارپال دارید، اما این آزمایش‌ها همیشه ضروری نیستند.

پزشک شما احتمالاً با اطلاع از علائم و انجام معاینه می تواند تشخیص دهد که آیا سندرم تونل کارپال دارید یا خیر. در طول معاینه، آنها ممکن است به مچ دست شما ضربه بزنند یا فشار دهند، یا از شما بخواهند دست های خود را به روش هایی که مشخص است علائم را بدتر می کند، بگیرید.

پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش‌های عصبی الکتریکی را تجویز کند. این آزمایشات می تواند تأیید کند که شما به سندرم تونل کارپال مبتلا هستید. آنها عبارتند از:

مطالعات هدایت عصبی

مطالعات هدایت عصبی می تواند نشان دهد که آیا عصب میانی سیگنال های الکتریکی را به درستی حمل می کند یا خیر. در افراد مبتلا به سندرم تونل کارپال، سیگنال ها می توانند کند یا ضعیف باشند.

الکترومیوگرافی

الکترومیوگرافی که EMG نیز نامیده می شود، می تواند نشان دهد که آیا عضلات دست و مچ به درستی به سیگنال های الکتریکی پاسخ می دهند یا خیر. این آزمایش برای تشخیص اینکه آیا علائم مربوط به سندرم تونل کارپال یا مشکل دیگری است، بسیار مفید است.

آیا باید به پزشک یا پرستار مراجعه کنم؟

بله. اگر علائمی را دارید که در بالا توضیح داده شد، و آنها شما را آزار می دهند، به پزشک یا پرستار خود مراجعه کنید.

سندرم تونل کارپال چگونه درمان می شود؟

درمان ها اغلب ترکیبی هستند و می توانند شامل موارد زیر باشند:

آتل مچ دست

برخی از افراد اگر شب‌ها از آتل‌هایی استفاده کنند که دست‌هایشان را در حالت خنثی نگه می‌دارد، احساس بهتری دارند. حالت خنثی زمانی است که مچ دست به جلو یا عقب خم نشده باشد و انگشتان به طور طبیعی به سمت کف دست خم شوند.

پزشکان اغلب برای زنانی که در دوران بارداری به سندرم تونل کارپال مبتلا می شوند، آتل پیشنهاد می کنند. آنها معمولاً به درمان های دیگری نیاز ندارند، زیرا در بیشتر موارد، علائم پس از تولد نوزاد بهبود می یابد.

● آمپول ها یا قرص های استروئیدی

استروئیدها گروهی از داروها هستند که التهاب و تورم را کنترل می کنند. برای درمان سندرم تونل کارپ، پزشکان گاهی اوقات استروئیدها را به داخل تونل کارپال تزریق می کنند. افرادی که نمی خواهند واکسن تزریق کنند می توانند به جای آن از استروئیدها به شکل قرص استفاده کنند. اما اثربخشی قرص ها کمتر از تزریق است.

سایر درمان‌های فیزیکی

برخی افراد متوجه می‌شوند که یوگا به بهبود علائم آنها کمک می‌کند. همچنین شواهد ضعیفی وجود دارد مبنی بر اینکه چیزی به نام «سونوگرافی درمانی» ممکن است در برخی موارد کمک کند. این شامل استفاده از امواج صوتی برای درمان علائم است. درمان های دیگری مانند «سر خوردن عصب» و «تحرک استخوان کارپال» نیز گاهی مفید هستند. این درمان ها توسط یک متخصص طب فیزیکی یا کاردرمانی انجام می شود و شامل حرکت دادن استخوان های مچ دست شما به روشی خاص است.

●جراحی

پزشکان به افرادی که آسیب عصبی مداوم یا شدیدی دارند که باعث علائم سندرم تونل کارپال می شود، جراحی را پیشنهاد می کنند. جراحی برای سندرم تونل کارپال شامل بریدن رباطی است که در سراسر مچ دست کشیده شده و تونل را تشکیل می دهد.

آیا می توان از سندرم تونل کارپال پیشگیری کرد؟

مشخص نیست که آیا راهی برای پیشگیری از سندرم تونل کارپال وجود دارد یا خیر. مردم گاهی اوقات فکر می کنند که این وضعیت به دلیل استفاده بیش از حد از رایانه رخ می دهد. اما مطالعات نشان داده است که استفاده از رایانه احتمالاً با سندرم تونل کارپ مرتبط نیست.