درمان صرع با رژیم غذایی
متخصص مغز و اعصاب: تشنجهای پی در پی، به ویژه تشنجهای convulsive (به اصطلاح تشنجهای تونیککلونیک جنرالیزه (GTCS))، جنسیت مرد، سن جوان در زمان اولین تشنج، مدت زمان طولانی صرع، و مصرف داروهای ضدصرع متعدد، خطر SUDEP را افزایش میدهند؛ در حال حاضر علت دقیق SUDEP ناشناخته است، با این حال، تصور میشود مرتبط با نارسایی قلبی، مشکلات تنفسی، و آسیبهای مغزی به دنبال GTCS باشد.
درمان صرع با تغذیه صحیح
با رژیم درمانی درست ضدصرع، حدود ۷۰% از افراد مبتلا به صرع میتوانند عاری از همه تشنجها شوند. با این حال، حدود یک-سوم از افراد مبتلا به صرع، با وجود مصرف داروهای ضدصرع متعدد، همچنان دچار تشنج میشوند. ادامه تشنجها، بیماران را در معرض خطر SUDEP قرار داده و میتواند با افسردگی و کیفیت پایینتر زندگی همراه باشد. استراتژیها به منظور تلاش برای پیشگیری از SUDEP عبارتند از کاهش تعداد GTCS در بیمار (با در نظر گرفتن عمل جراحی صرع یا ایجاد تغییرات در شیوه زندگی)، بررسی مشکلات قلبی و تنفسی در طول و پس از تشنجها، نظارت بر بیماران در شب یا استفاده از بالشهای ایمنی برای جلوگیری از مشکلات تنفسی. داروهایی که باعث افزایش ماده شیمیایی سروتونین مغز و کاهش مواد شیمیایی آدنوزین و اوپیوئیدهای مغز میشوند نیز ممکن است به پیشگیری از مشکلات تنفسی کمک کنند.
بررسی درمانهای طراحی شده برای پیشگیری از SUDEP.
ما بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی را جستوجو کرده و برای پیدا کردن مطالعات تصادفیسازی شده یا نشده (مشاهدهای) برای مرور، با کارشناسان در این زمینه تماس گرفتیم. پیامدهای مورد نظر عبارت بودند از: تعداد مرگومیر ناشی از SUDEP؛ تعداد مرگهای دیگر که مربوط به SUDEP نبودند؛ تغییرات در اضطراب، افسردگی، و کیفیت زندگی؛ و تعداد پذیرش در بیمارستان.
از ۸۱۸ رکورد پیدا شده در جستوجوهای ما، توانستیم چهار مطالعه مشاهدهای را وارد کنیم. ما چندین مطالعه را پیدا کردیم که میزان حساسیت دستگاهها را در تشخیص GTCS در شب اندازهگیری کردند، اما این مطالعات SUDEP را اندازه نگرفتند و بنابراین به این مرور مرتبط نیستند.
سه مطالعه بررسی کردند که حضور یک فرد ناظر در اتاقخواب با بیمار و استفاده از اقدامات احتیاطی ویژهای مثل چک کردن منظم بیمار در طول شب یا یک دستگاه شنیداری، از SUDEP پیشگیری میکند یا خیر. دو مورد از سه مطالعهای که شامل ۲۰۲ فردی بودند که در اثر SUDEP فوت کردند و ۸۳۶ فرد مبتلا به صرع که زنده بودند، دریافتند که این اقدامات از SUDEP پیشگیری میکند. مطالعه سوم با ۶۰ مورد مرگ ناشی از SUDEP و ۲۴۰ نفر کنترل، این موضوع را بررسی کرد که افزایش نظارت در طول شب برای بیماران در دو واحد اقامتی و بررسیهای منظم بیشتر که شامل مانیتورهای تخت و دستگاههای شنیداری بود، مانع از SUDEP میشوند یا خیر. این مطالعه هیچ اثر پیشگیرانه بیشتری را نشان نداد. با این حال همان مطالعه نشان داد که مرکز با بیشترین مرگومیر ناشی از SUDEP، پایینترین سطح نظارت را داشت. مطالعات در مورد تغییرات اضطراب، افسردگی، کیفیت زندگی و تعداد پذیرش در بیمارستان گزارشی را ارائه نکردند.
مطالعه چهارم نگاهی به تاثیر ارائه اطلاعات به افراد مبتلا به صرع در مورد SUDEP کرد و اینکه این روش، باعث بهبود مصرف داروی ضدصرع و تاثیر بر خلقوخو و اضطراب بیمار میشود یا خیر. این مطالعه بیماران را به مدت شش ماه پس از اینکه به آنها اطلاعات داده شد (یا خیر) دنبال کرد و هیچ گونه تاثیری را بر مصرف دارو یا خلقوخو و اضطراب آنها نشان نداد. هیچ موردی از مرگومیر در این مطالعه وجود نداشت، بنابراین تاثیر ارائه اطلاعات و اثر آن بر خطر SUDEP ناشناخته است.
پیشگیری از SUDEP
طبق شواهد به دست آمده از این مرور بسیار پایین بوده و مطالعات وارد شده تصادفیسازی نشده بودند و اطلاعات مربوط به اقدامات نظارتی برای پیشگیری از SUDEP برای حدود ۴۰% از افراد درون مطالعاتی که دچار SUDEP نشدند، موجود نبود.
نتیجه پایانی
ما شواهدی را با قطعیت بسیار پائین و محدود شده یافتیم که نظارت در شب مانع از وقوع SUDEP میشود. تحقیقات بیشتر برای شناسایی اینکه درمانهای دیگر، مانند دستگاههای تشخیص تشنج، بالش ایمنی، و مداخلات دارویی که روی سروتونین، آدنوزین، و اوپیوئیدها در مغز کار میکنند، در پیشگیری از SUDEP در افراد مبتلا به صرع موثر هستند یا خیر، مورد نیاز است.