عوارض کمبود منیزیم چیست؟

منیزیم برای عملکردهای روزانه بدن اهمیت زیادی دارد. مؤسسه ملی بهداشت (NIH) می گوید که بدن از منیزیم برای یکسری وظایفی استفاده می کند که فرد را سالم نگه می دارد، از جمله:

  • تنظیم فشار خون
  • تنظیم قند خون.
  • ساخت پروتئین، استخوان و DNA.
  • عملکرد عضلانی
  • عملکرد عصبی

دریافت منیزیم کافی در بدن نه تنها به سلامتی کمک می‌کند بلکه در مدیریت استرس، میگرن یا دردهای عضلانی نیز موثر است.

علائم کمبود منیزیم

از علائم کمبود منیزیم در بدن می‌توان به خستگی، ضعف عمومی، اسپاسم‌های عضلانی، ریتم نامنظم قلب، افزایش تحریک پذیری سیستم عصبی، اضطراب، تپش قلب شدید و کمبود پتاسیم در خون، کم‌کاری تیروئید که خود می‌تواند تحت تأثیر سطح پایین کلسیم در خون باشد، میگرن، حملات صرعی، دیابت نوع دوم و ناتوانی ذهنی اشاره کرد.

برخی از اولین علائم کمبود منیزیم می تواند به شرح زیر باشد:
  • خستگی.
  • از دست دادن اشتها.
  • اسپاسم عضلانی
  • حالت تهوع.
  • سفتی، سختی.
  • ضعف.
 کمبود شدید منیزیم می تواند منجر به موارد زیر شود:
  • ریتم غیر طبیعی قلب.
  • بی حسی و گزگز.
  • تغییر خلق و خو
  • تشنج.

اگر متوجه علائم کمبود منیزیم شدید، مهم است که با یک پزشک صحبت کنید. آنها می توانند یک آزمایش خون انجام دهند یا سطح کلسیم و پتاسیم شما را برای کمک به تشخیص دقیق مشکل بررسی کنند.

چه کسی بیشتر در معرض خطر است؟

برخی داروها و شرایط ممکن است شما را در معرض خطر کمبود منیزیم قرار دهد. اگر با موارد زیر زندگی می کنید بیشتر در معرض خطر کمبود منیزیم هستید:

  • یک بیماری گوارشی (مانند بیماری کرون یا بیماری سلیاک).
  • دیابت نوع ۲٫
  • اختلال مصرف الکل
  • افراد بالای ۶۰ سال نیز به احتمال زیاد منیزیم پایینی دارند. با افزایش سن، بدن ما توانایی جذب منیزیم را کاهش می دهد. برخی داروها همچنین می توانند بدن شما را از جذب منیزیم باز دارند.
بیشتر بخوانید:  تفاوت سیستم عصبی مرکزی و محیطی
نحوه افزایش مصرف منیزیم

مردان بالغ در طول روز بین ۴۰۰ تا ۴۲۰ میلی گرم (میلی گرم) به منیزیم نیاز دارند. زنان نیز ۳۱۰ تا ۳۲۰ میلی گرم در روز توصیه می شود.

رژیم غذایی

افزودن منیزیم بیشتر به رژیم غذایی اولین قدم خوب برای غلبه بر کمبود منیزیم است. غذاهایی که سرشار از منیزیم هستند عبارتند از:

  • سبزی ها
  • لوبیا خشک.
  • آجیل و خشکبار.
  • غلات .

مکمل منیزیم

اگر رژیم غذایی شما به تنهایی کافی نیست، مکمل منیزیم می تواند کمک کند. طیف وسیعی از مکمل های منیزیم . سیترات منیزیم یکی از رایج ترین آنهاست. همچنین اکسید منیزیم، کلرید منیزیم، لاکتات منیزیم و بسیاری موارد دیگر را می توانید از داروخانه تهیه کنید.

علائم کمبود منیزیم

علائم شایع کمبود منیزیم شامل انقباضات عضلانی، لرزش و گرفتگی عضلات است. با این حال، بعید است که مکمل ها این علائم را در افراد مسن یا افرادی که کمبود منیزیم ندارند، کاهش دهند.

شرایط سلامت روان

شرایط سلامت روان یکی دیگر از اثرات احتمالی کمبود منیزیم است. یکی از نمونه ها بی انگیزگی است که با بی حسی ذهنی یا فقدان احساسات مشخص می شود. همچنین سطوح پایین منیزیم ممکن است باعث افزایش خطر استرس، افسردگی و اضطراب در فرد شود..

پوکی استخوان

کمبود منیزیم یک عامل خطر برای پوکی استخوان است. کمبود ممکن است به طور مستقیم استخوان ها را ضعیف کند، اما سطح کلسیم خون، بلوک اصلی ساختمان استخوان ها را نیز کاهش می دهد. عوامل متعددی بر خطر ابتلا به پوکی استخوان تأثیر می گذارد، از جمله:

  • سالخورده گی
  • عدم ورزش
  • مصرف ناکافی ویتامین D و K در رژیم غذایی
بیشتر بخوانید:  درمان خونریزی زیر عنکبوتیه (SAH)
خستگی و ضعف عضلانی

خستگی عمومی و  ضعف عضلانی خاص از علائم کمبود منیزیم هستند. سطوح پایین منیزیم بر فرآیندهای متعدد بدن از جمله سیگنال دهی عصبی و سطوح پتاسیم در سلول های عضلانی تأثیر می گذارد که به ترتیب ممکن است باعث خستگی و ضعف شود.

فشار خون بالا

مطالعات نشان می دهد که کمبود منیزیم باعث افزایش فشار خون  شود که یک عامل خطر برای بیماری قلبی است. همچنین تحقیقات نشان می‌دهد مکمل‌های منیزیم ممکن است فشار خون را کاهش دهند، به ویژه در بزرگسالان مبتلا به فشار خون بالا.

آسم

کمبود منیزیم در افراد مبتلا به آسم رایج است. علاوه بر این، سطح منیزیم در افراد مبتلا به آسم کمتر از افرادی است که این بیماری را ندارند. داروهای استنشاقی با سولفات منیزیم اغلب می توانند به کاهش علائم خفیف آسم کمک کنند و سولفات منیزیم داخل وریدی یک درمان موثر برای تشدید شدید است.

ضربان قلب نامنظم

کمبود منیزیم می تواند باعث آریتمی یا ضربان قلب نامنظم شود یا بدتر شود که ممکن است خطر عوارض جدی تری مانند سکته مغزی یا نارسایی قلبی را افزایش دهد.

چگونه منیزیم کافی دریافت کنیم؟

تولد تا ۶ ماهگی ۳۰ میلی گرم * ۳۰ میلی گرم *

۷ تا ۱۲ ماهگی ۷۵ میلی گرم * ۷۵ میلی گرم *

۱-۳ سال ۸۰ میلی گرم ۸۰ میلی گرم

۴-۸ سال ۱۳۰ میلی گرم ۱۳۰ میلی گرم

۹ تا ۱۳ سال ۲۴۰ میلی گرم ۲۴۰ میلی گرم

۱۴-۱۸ سال ۴۱۰ میلی گرم ۳۶۰ میلی گرم ۴۰۰ میلی گرم ۳۶۰ میلی گرم

۱۹-۳۰ سال ۴۰۰ میلی گرم ۳۱۰ میلی گرم ۳۵۰ میلی گرم ۳۱۰ میلی گرم

بیشتر بخوانید:  درباره معاینات بالینی چه می دانید؟

۳۱-۵۰ سال ۴۲۰ میلی گرم ۳۲۰ میلی گرم ۳۶۰ میلی گرم ۳۲۰ میلی گرم

۵۱+ سال ۴۲۰ میلی گرم ۳۲۰ میلی گرم

 

آیا این نوشته برایتان مفید بود؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Call Now Button