فلج پیشرونده‌ی فوق هسته‌ای
فلج فوق هسته ای پیشرونده یک اختلال مغزی غیرشایع است که باعث مشکلات جدی در راه رفتن، تعادل و حرکات چشم و بعداً با بلع می شود. این اختلال در نتیجه تخریب سلول‌هایی در مناطقی از مغز است که حرکت بدن، هماهنگی، تفکر و سایر عملکردهای مهم را کنترل می‌کنند. فلج فوق هسته ای پیشرونده را سندرم استیل-ریچاردسون-اولزفسکی نیز می نامند.
فلج فوق هسته ای پیشرونده با گذشت زمان بدتر می شود و می تواند منجر به عوارض خطرناک مانند ذات الریه و مشکلات بلع شود. هیچ درمانی برای فلج فوق هسته ای پیشرونده وجود ندارد، بنابراین درمان بر مدیریت علائم و نشانه ها متمرکز است.
علائم و نشانه های مشخصه فلج فوق هسته ای پیشرونده عبارتند از:
از دست دادن تعادل هنگام راه رفتن. تمایل به عقب افتادن می تواند در اوایل بیماری رخ دهد. ناتوانی در هدف گیری صحیح چشم ها. ممکن است نتوانید به پایین نگاه کنید یا تاری و دوبینی را تجربه کنید. این مشکل در تمرکز چشم ها می تواند باعث شود برخی افراد به دلیل تماس چشمی ضعیف، غذا را بریزند. علائم و نشانه های اضافی فلج فوق هسته ای پیشرونده متفاوت است و ممکن است شبیه بیماری پارکینسون و زوال عقل باشد. آنها معمولاً با گذشت زمان بدتر می شوند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- سفتی (مخصوصاً گردن) و حرکات ناهنجار
- افتادن، به خصوص افتادن به عقب
- گفتار آهسته یا نامفهوم
- مشکلات بلع، که ممکن است باعث تهوع یا خفگی شود
- حساسیت به نور روشن
- اختلالات خواب
- از دست دادن علاقه به فعالیت های لذت بخش
- رفتار تکانشی، یا خندیدن یا گریه بی دلیل
- مشکلات در استدلال، حل مسئله و تصمیم گیری
- افسردگی و اضطراب
- حالت چهره متعجب یا ترسیده که ناشی از سفت شدن عضلات صورت است
- سرگیجه
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورت مشاهده هر یک از علائم و نشانه های ذکر شده در بالا، به پزشک مراجعه کنید
علل فلج پیشرونده
علت فلج فوق هسته ای پیشرونده ناشناخته است. علائم و نشانه‌های این اختلال ناشی از تحلیل رفتن سلول‌ها در مناطقی از مغز است، به‌ویژه آنهایی که به شما در کنترل حرکات بدن و تفکر کمک می‌کنند.
محققان دریافته‌اند که سلول‌های مغزی رو به زوال افراد مبتلا به فلج فوق‌هسته‌ای پیشرونده دارای مقادیر زیادی پروتئین به نام تاو هستند. توده‌های تاو در سایر اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر نیز یافت می‌شوند.
به ندرت، فلج فوق هسته ای پیشرونده در یک خانواده رخ می دهد. اما ارتباط ژنتیکی مشخص نیست و اکثر افراد مبتلا به فلج فوق هسته ای پیشرونده این اختلال را به ارث نبرده اند.
عوامل خطر فلج پیشرونده
تنها عامل خطر ثابت شده برای فلج فوق هسته ای پیشرونده سن است. این عارضه معمولاً افراد در اواخر دهه ۶۰ و ۷۰ را تحت تأثیر قرار می دهد. در افراد زیر ۴۰ سال تقریبا ناشناخته است.
عوارض فلج پیشرونده
عوارض فلج فوق هسته ای پیشرونده عمدتاً ناشی از حرکات آهسته و دشوار عضلات است. این عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- افتادن، که می تواند منجر به آسیب سر، شکستگی و آسیب های دیگر شود
- مشکل در تمرکز چشم ها، که همچنین می تواند منجر به آسیب شود
- مشکل در خواب، که می تواند منجر به احساس خستگی و خواب بیش از حد در طول روز شود
- مشکل در نگاه کردن به نورهای روشن
- مشکلات بلع، که می تواند منجر به خفگی یا استنشاق غذا یا مایعات در راه هوایی شما شود (آسپیراسیون)
- ذات الریه که می تواند در اثر آسپیراسیون ایجاد شود و شایع ترین علت مرگ در افراد مبتلا به فلج فوق هسته ای پیشرونده است.
- رفتارهای تکانشی – برای مثال، ایستادن بدون انتظار کمک – که می تواند منجر به زمین خوردن شود
برای جلوگیری از خطرات خفگی، پزشک ممکن است یک لوله تغذیه را توصیه کند. برای جلوگیری از صدمات ناشی از افتادن، ممکن است از واکر یا ویلچر استفاده شود.
آیا این نوشته برایتان مفید بود؟
