نوروپاتی چشمی (RPON) چیست؟

میگرن چشمی (OM)، که اخیراً توسط انجمن بین المللی سردرد به نوروپاتی چشمی (RPON) تغییر نام داده شده است، یک بیماری نادر است. در این بیماری دیواره‌ سرخرگ‌های سر می‌توانند ملتهب شوند، که به نوبه‌ی خود، اعصاب مجاور را که چشمان را کنترل می‌کنند، فشرده می‌کند. ایسکمی یا کاهش جریان خون به اعصاب جمجمه به دلایل مختلف ممکن است باعث ایجاد نوروپاتی چشمی شود.

در نهایت، یک پوشش محافظ در اطراف نورون ها به نام میلین وجود دارد. اگر میلین آسیب ببیند یا از بین برود، می تواند مشکلات زیادی را ایجاد کند که ممکن است شامل نوروپاتی چشمی باشد. به این حالت دمیلیناسیون می گویند.

عوارض نوروپاتی چشمی چیست؟

در کوتاه مدت، سردردهای شدید مرتبط با نوروپاتی چشمی می تواند باعث شود که فعالیت های روزانه مانند حضور در محل کار، یا انجام کارهای معمول در خانه خود را از دست بدهید. هنگام تجربه افتالمپلژی، ممکن است دوبینی، تاری دید یا سرگیجه داشته باشید. در درازمدت، پس از اپیزودهای مکرر افتالمپلژی، علائم – مانند افتادگی پلک، گشاد شدن مردمک ها، یا ناهماهنگی چشم ها – ممکن است پایدار شوند.

چه افرادی به نوروپاتی چشمی مبتلا می شوند؟

از آنجایی که علل نوروپاتی چشمی به طور کامل شناخته نشده است، عوامل خطر نیز به خوبی شناخته شده نیستند. به نظر می رسد RPON در افرادی که میگرن نیز دارند یا سابقه خانوادگی میگرن دارند، شایع تر است. همچنین معمولاً در کودکان تشخیص داده می شود، اگرچه می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اپیزودهای نوروپاتی چشمی ممکن است نادر باشد و علائمی مانند سردرد شدید و فلج عضلات چشم می‌تواند با فوریت‌های پزشکی شدید مانند سکته مغزی همپوشانی داشته باشد. در نتیجه، اگر علائم نوروپاتی چشمی را تجربه کردید، به دنبال مراقبت پزشکی باشید. اپیزودهای مکرر نوروپاتی چشمی نیز می تواند منجر به آسیب ماندگار شود. جستجوی درمان ممکن است بهترین راه برای جلوگیری از عوارض دائمی باشد.

نوروپاتی چشمی چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک معمولاً پس از معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی، نوروپاتی چشمی را تشخیص می‌دهد. نوروپاتی چشمی اغلب در کودکان با سابقه سردرد شدید رخ می دهد. اعصاب جمجمه ای مختلف ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند که هر کدام با علائم متفاوتی همراه است.

عصب چشمی حرکتی اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد و علائم عبارتند از:

گشاد شدن مردمک چشم
افتادگی پلک
کاهش توانایی در حرکت نگاه به سمت بالا، پایین یا پهلو به پهلو
این علائم ممکن است بر هر دو چشم یا هر دو اثر بگذارد.
درمان نوروپاتی چشمی

در حال حاضر هیچ درمان استانداردی برای نوروپاتی چشمی وجود ندارد. در مطالعات محدود، درمان‌های گزارش شده که حداقل تا حدی موفقیت داشته‌اند عبارتند از:

کورتیکواستروئیدها (شایع ترین درمان)
انفوزیون ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG).
ایندومتاسین
پرگابالین

آیا می توان از نوروپاتی چشمی پیشگیری کرد؟

ممکن است با مصرف دارو بتوان از اپیزودهای نوروپاتی چشمی جلوگیری یا کاهش داد. داروها معمولاً به شکل زیر هستند:

مسدود کننده های کانال کلسیم
مسدود کننده های بتا
این داروها معمولاً توصیه نمی شوند مگر اینکه دوره های مکرر نوروپاتی چشمی را تجربه کنید.

اگر معمولاً ماه ها یا سال ها بین قسمت های نوروپاتی چشمی خود فاصله دارید، در حال حاضر هیچ روش توصیه ای برای جلوگیری از آنها وجود ندارد.

سوالات متداول در مورد نوروپاتی چشمی

ممکن است هنوز سؤالات بی پاسخی در مورد نوروپاتی چشمی داشته باشید. بیایید به طور خلاصه به برخی از رایج ترین آنها نگاهی بیندازیم.

دوره میگرن چشمی چقدر طول می کشد؟

افتالموپلژی یا ضعف عضلات کنترل کننده حرکت چشم در اثر نوروپاتی چشمی می تواند هفته ها یا حتی ماه ها ادامه داشته باشد.

شایع ترین عصب درگیر در میگرن چشمی چیست؟

نوروپاتی چشمی یک یا چند اعصاب جمجمه ای چشمی را تحت تاثیر قرار می دهد، اما رایج ترین عصب چشمی حرکتی (CN III) است.

آیا میگرن افتالموپلژیک همان میگرن چشمی است؟

خیر، در حال حاضر نوروپاتی چشمی یک نوروپاتی است که از میگرن متمایز است. میگرن چشمی نوعی میگرن است که به چشم شما مربوط می شود.

نکته پایانی

نوروپاتی دردناک چشمی (RPON) – که قبلا میگرن چشمی نامیده می شد – یک بیماری نادر و ناشناخته است که معمولاً شامل سردردهای شدید و از دست دادن موقت عملکرد چشم می شود. معمولاً کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد.

اگرچه درمان هایی برای نوروپاتی چشمی وجود دارد، نادر بودن این وضعیت به این معنی است که هیچ درمان استانداردی وجود ندارد. از آنجایی که علائم ممکن است با علائم اورژانس های پزشکی جدی همپوشانی داشته باشند، افرادی که فکر می کنند ممکن است نوروپاتی چشمی داشته باشند باید به پزشک مراجعه کنند