تاثیر استرس در بی اشتهایی عصبی!

تحقیقات اثبات کرده است که استرس می تواند میل شخص را به خوردن در شرایط متفاوت هم بکاهد و هم افزایش دهد، اما سازوکار عصبی که در پاسخ های مرتبط با استرس بر تنظیم خوردن اثر می کند تا درجه ی زیادی به شکل یک معما باقی مانده است…

اشتهایی عصبی یا بیماری آنورکسیا، برخلاف آنچه در باور عموم شکل گرفته است، نوعی اختلال روانی است که نشأت گرفته از آسیب‌های روحی فرد بوده و ارتباطی با وضعیت جسمی او ندارد. آنچه طی اختلال بی ‌اشتهایی عصبی برای فرد رخ می‌دهد، مقاومتی غیر ارادی در برابر غذا خوردن و اجتناب از تغذیه کافی علیرغم وجود احساس گرسنگی است. بدیهی است با طولانی شدن روند این شیوه تغذیه، فرد با انواع آسیب‌های جسمی ناشی از عدم دریافت مواد لازم برای سلامت و بقا مواجه می‌شود.

علائم بی‌اشتهایی عصبی

علائم و نشانه‌های جسمانی بی‌اشتهایی عصبی عبارتند از:

•    کاهش بیش از حد وزن بدن
•    ظاهر لاغر
•    شمارش غیر طبیعی سلول‌های خونی
•    خستگی
•    بی‌خوابی
•    سرگیجه و یا ضعف و غش
•    رنگ متمایل به آبی انگشتان
•    موهای کم‌پشت، شکننده و یا ریزش مو
•    موهای نرم و کرک‌مانندی که سطح بدن را می‌پوشاند
•    قطع قاعدگی
•    یبوست
•    پوست خشک
•    عدم تحمل به سرما
•    ضربان نامنظم قلب
•    کاهش فشار خون
•    کم شدن‌آب بدن(دهیدراتاسیون)
•    استئو پروز(پوکی استخوان)
•    تورم  دست‌ها و پاها

علت اصلی بی‌اشتهایی عصبی، ناشناخته است. مانند بسیاری از بیماری‌ها، احتمالاً ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، فیزیولوژیکی، و محیطی می‌باشد.

 بیولوژیکی (زیستی)

ممکن است تغییرات ژنتیکی باعث گردد که بعضی از افراد در ابتلاء به بی‌اشتهایی عصبی، آسیب‌پذیرتر باشند. هرچند صریحاً آشکار نیست که چگونه ژن‌های شما می‌تواند باعث بروز بی‌اشتهایی عصبی گردد. ممکن است به این خاطر باشد که بعضی از افراد به طور ژنتیکی تمایل و گرایش به سمت کمال‌گرایی، حساسیت، پشتکار و استقامت دارند، که همگی ویژگی‌های مرتبط با بی‌اشتهایی عصبی هستند. همچنین شواهدی در دست است که سروتونین که یک ماده شیمیایی مغزی مرتبط با افسردگی می‌باشد، ممکن است در بی‌اشتهایی نقش داشته باشد.

ممکن است برخی از مشخصه‌های احساسی، در بی‌اشتهایی عصبی شرکت داشته باشند. این امکان وجود دارد که برخی از زنان جوان، از لحاظ شخصیتی، حالت وسواس فکری و عملی داشته باشند، که برای آنان این امر را آسان‌تر می‌سازد که علیرغم گرسنگی شدید، رژیم‌های سخت را تحمل کنند و از برخی مواد غذایی صرف‌نظر نمایند. آنها ممکن است تمایل فراوانی به کمال‌گرایی داشته باشند، به این معنی که هرگز فکرنکنند به اندازه کافی لاغرند.

فرهنگ جدید غربی، بر لاغری تاکید داشته و آن را تایید می‌کند. رسانه‌ها پر شده است از مدل‌ها و بازیگران لاغراندام. موفقیت و ارزش اغلب با لاغر بودن معادل است. ممکن است این فشار ایجاد شده، تمایل به لاغری را خصوصاً در میان دختران و زنان جوان تقویت ‌نماید.

راه مطمئن و تضمین‌شده‌ای جهت پیشگیری از ابتلاء به بی‌اشتهایی عصبی و یا سایر اختلالات مربوط به غذا خوردن، وجود ندارد. احتمالاً پزشکان مراقبت‌های اولیه ( متخصصین اطفال، پزشکان خانواده، و اینترن‌ها)،  در موقعیت و جایگاه خوبی برای تعیین و تشخیص نشانه‌ها و علامات اولیه ابتلاء به اختلالات مرتبط با غذا خوردن، و جلوگیری از رشد و پیشرفت کامل بیماری، قرار دارند.برای مثال آنها می‌توانند سوالاتی را در زمینه عادات تغذیه‌ای و رضایت فرد از وضعیت ظاهری خود، طول دیدار و ملاقات‌های پزشکی، بپرسند.

اگر در یکی از اعضاء خانواده خود و یا یک دوست، متوجه اعتماد به نفس پایین،  عادت به رژیم‌های سخت و طاقت‌فرسا و عدم رضایت از ظاهر خود، شدید، با او در این مقوله صحبت نمایید. گرچه ممکن است قادر نباشید  از پیشرفت اختلال مرتبط با غذاخوردن جلوگیری نمایید، ولی می‌توانید در رابطه با رفتار سالم‌تر و یا گزینه‌های درمانی صحبت کنید.

این بیماری راه‌های درمان ثابت شده و موثری نیز دارد. برخی از رایج‌ترین راه‌های درمان قطعی بی اشتهایی عصبی بستری شدن در بیمارستان و تحت مراقبت‌های بیست و چهارساعته متمرکز قرارگرفتن در شرایط حاد استفاده از انواع داروهایی که هر کدام با توجه به علت و شدت بیماری فرد می‌توانند توصیه شده و مؤثر واقع شوند.

اگر پس از روانکاوی و بررسی علل ابتلا به این بیماری، تشخیص پزشک بیشتر از دلایل روحی به جسم و ژنتیک بیمار ارتباط داشته باشد، تجویز قرص برای درمان بی اشتهایی یکی دیگر از راهکارهایی است که می‌تواند به درمان بیماری کمک کند.