مننژیوم (Meningioma) چیست؟

مننژیوم شایع ترین نوع تومور اولیه مغزی است که تقریباً ۳۰ درصد از کل تومورهای مغزی را تشکیل می دهد. این تومورها از مننژها منشأ می گیرند که سه لایه بیرونی بافت بین جمجمه و مغز هستند که مغز را درست در زیر جمجمه می پوشانند و از آن محافظت می کنند.
مننژیوم ها از لایه میانی مننژ به نام عنکبوتیه رشد می کنند. آنها به کندی رشد می کنند و ممکن است سال ها قبل از شناسایی وجود داشته باشند. گاهی اوقات پزشکان به طور اتفاقی مننژیوم را در اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از سر یا نخاع کشف می کنند.

انواع مننژیوم

مننژیوم تحدب (Convexity) در سطح مغز مستقیماً زیر جمجمه رشد می کند. مننژیوم های محدب که تقریباً ۲۰ درصد مننژیوم ها را تشکیل می دهند، ممکن است تا زمانی که تومور به اندازه کافی بزرگ نشود که به مغز فشار بیاورد، علائمی نداشته باشد.

مننژیوم فالسین و پاراساژیتال

یک لایه بسیار نازک از بافت بین دو طرف مغز تشکیل می شود.

مننژیوم داخل بطنی

در سیستم بطنی مغز که در آن مایع مغزی نخاعی (CSF) ساخته و توزیع می شود، تشکیل می شود. مننژیوم داخل بطنی ممکن است باعث انسداد جریان CSF شود و منجر به هیدروسفالی شود.

مننژیوم پایه جمجمه

در استخوان هایی که قسمت پایین جمجمه را تشکیل می دهند و در برآمدگی استخوانی در پشت چشم رشد می کند. برداشتن این موارد از طریق جراحی دشوارتر از مننژیوم های تحدب است.

مننژیوم بال اسفنوئید

در قاعده جمجمه پشت چشم ایجاد می شود. تقریباً ۲۰ درصد مننژیوم ها از بال های اسفنوئید هستند.

مننژیوم شیار بویایی

در امتداد اعصابی که بین مغز و بینی قرار دارند تشکیل می شود و حدود ۱۰ درصد از مننژیوم ها را تشکیل می دهد. این نوع تومور می تواند باعث از دست دادن بویایی شود و به اندازه ای بزرگ شود که بینایی را دچار مشکل کند.

حفره خلفی / مننژیوم پتروس

در قسمت زیرین مغز تشکیل می شود و تقریباً ۱۰ درصد مننژیوم ها را تشکیل می دهد. می تواند بر روی اعصاب جمجمه فشار بیاورد و باعث مشکلات صورت و شنوایی شود. مننژیوم های پتروس می توانند روی عصب سه قلو فشار بیاورند و باعث ایجاد بیماری به نام نورالژی سه قلو شوند.

مننژیوم سوپراسلار:

از قاعده جمجمه در نزدیکی غده هیپوفیز و عصب بینایی ایجاد می شود. تومورهای این ناحیه می توانند باعث مشکلات بینایی و اختلال در عملکرد غده هیپوفیز شوند.

مننژیوم راجعه:

هر مننژیوم ممکن است عود کند. هنگامی که مننژیوم عود می کند، ممکن است به همان درجه یا شکل تهاجمی تر یا بدخیم باشد.

علائم مننژیوم چیست؟

اگر علائم مننژیوم رخ دهد، ممکن است بسیار ظریف باشند و با رشد تومور و فشار بر مغز یا نخاع به آرامی شروع شوند. بسته به اندازه و محل مننژیوم، علائم رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • سردرد
  • تشنج
  • تاری دید
  • ضعف در بازوها یا پاها
  • بی حسی
  • سایر علائم کمتر رایج عبارتند از:
  • از دست دادن تعادل
  • از دست دادن شنوایی
  • از دست دادن حافظه

عوامل خطر مننژیوم چیست؟

مننژیوم در زنان سه برابر بیشتر از مردان شایع است. تومورها در بیماران مسن‌تر شایع‌تر هستند و بیشترین میزان آن در افراد ۷۰ و ۸۰ ساله است. علت مننژیوم به طور کامل شناخته نشده است، اما برخی از عوامل خطر وجود دارد:

پرتودرمانی

داشتن نوروفیبروماتوز نوع ۲، یک اختلال نادر و ارثی (ژنتیکی) سیستم عصبی. افراد مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع ۲ اغلب به تومورهای خوش خیم اعصاب در سراسر بدن مبتلا می شوند.

تشخیص مننژیوم

معاینه فیزیکی: پزشک علائم، سابقه سلامت شخصی و خانوادگی، معاینه فیزیکی و تست های بینایی و رفلکس ها را بررسی می کند.

یک معاینه عصبی: این شامل ارزیابی بینایی، شنوایی، تعادل، هماهنگی، رفلکس ها و توانایی تفکر و به خاطر سپردن است.

اسکن مغز: MRI و توموگرافی کامپیوتری (CT یا اسکن CAT) از رایانه برای ایجاد تصاویر دقیق از مغز استفاده می کنند و رایج ترین آزمایش هایی هستند که برای تشخیص تومورهای مغزی استفاده می شوند.

مننژیوم‌ها دارای ویژگی‌های رادیولوژیکی متمایزی مانند شواهد دم دورال (چسبیده شدن به پوشش مغز) و فرورفتگی مغز هستند که احتمالاً در این مطالعات نشان داده می‌شوند.

تایید پاتولوژیک: اگر تومور برداشته شود، پاتولوژیست بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا ویژگی ها و درجه سلول های پاتولوژیک را تعیین کند.

سوال خود را مطرح کنید :


پاسخی بگذارید