مننژیوم ها تومورهای مغزی هستند که در مننژها ایجاد می شوند، بافتی که مغز و نخاع را احاطه کرده و از آن محافظت می کند. اگرچه بیشتر مننژیوم ها سرطانی نیستند، اما این تومورها می توانند با رشد و فشار بر قسمت های مهم مغز یا نخاع مشکلاتی ایجاد کنند. علت مننژیوم به خوبی شناخته نشده است، اما ممکن است شامل عوامل ژنتیکی (ارثی) و محیطی باشد.

مننژیوم می تواند در هر بخشی از پوشش مغز یا نخاع رخ دهد. تقریباً ۹۰ درصد در داخل سر رخ می دهد:

• داخل جمجمه
• در پایه جمجمه یا درست بالای نخاع (ساقه مغز)

مننژیوم همچنین می تواند در اطراف نخاع یا در ناحیه ای به نام غلاف عصب بینایی رخ دهد که از عصب متصل کننده چشم به مغز محافظت می کند. به ندرت، مننژیوم می تواند در بطن ها یا جمجمه ایجاد شود.

روش های درمانی منژیوم

مننژیوم را می توان با مشاهده، جراحی و یا پرتودرمانی مدیریت کرد. در برخی موارد، مداخله فعال ممکن است به تعویق بیفتد و تنها در صورتی شروع می شود که تومور شروع به رشد کند.

علائم مننژیوم

بسیاری از افراد مبتلا به مننژیوم هیچ علامتی ندارند. افراد دیگر علائم عصبی مانند تشنج، تغییر در بینایی یا شنوایی، یا ضعف بازو یا پا هنگامی که تومور بر قسمت خاصی از مغز فشار می آورد، بروز می کند.

 تشنج

تشنج ممکن است باعث بیهوش شدن، سفت شدن یا حرکات تکان دهنده ماهیچه ای شود. برخی از تشنج‌ها ظریف‌تر هستند و باعث ایجاد تغییراتی در حواس شما می‌شوند (به عنوان مثال، بوییدن بویی که واقعاً وجود ندارد). بسیاری از قسمت های مختلف مغز می توانند باعث تشنج شوند.

تغییرات بینایی

مننژیوم می تواند باعث از دست دادن جزئی یا کامل بینایی، به طور معمول در یک چشم شود. همچنین ممکن است تغییرات دیگری در بینایی وجود داشته باشد، مانند نقاط کور یا تاری یا دوبینی. برخی از افراد مبتلا به مننژیوم متوجه این تغییرات نمی شوند. این علائم زمانی رخ می‌دهند که مننژیوم مستقیماً بخشی از مسیر بینایی را تحت تأثیر قرار دهد، مانند اعصابی که چشم‌ها را به مغز متصل می‌کنند، یا بخشی از مغز که بینایی را کنترل می‌کند.

کاهش شنوایی

اگر تومور بر گوش داخلی یا عصب کنترل کننده شنوایی تأثیر بگذارد، مننژیوم می تواند باعث کاهش شنوایی شود.

تغییر در تفکر یا شخصیت

افراد مبتلا به مننژیوم بزرگ ممکن است تغییرات ظریف یا حتی چشمگیری در شخصیت یا تفکر خود داشته باشند. ممکن است فرد فراموشکار به نظر برسد، در توجه کردن مشکل داشته باشد یا فردی متفاوت به نظر برسد، اغلب با افزایش تحریک پذیری یا علاقه کمتر یا درگیر شدن در فعالیت ها یا سرگرمی های گذشته.

تغییر عملکرد بازو و پا

مننژیوم بسته به محل تومور می‌تواند باعث ضعف، بی‌حسی یا تغییر حس در بازوها، پاها یا هر دو شود.

تعادل یا مشکل در راه رفتن

مننژیوم در ناحیه خاصی از مغز می تواند باعث ایجاد مشکل در تعادل یا ایجاد مشکلاتی در هماهنگی مانند دست و پا چلفتی شود.

سردرد، تهوع و استفراغ

با رشد مننژیوم، افزایش اندازه آن می تواند فشار داخل جمجمه را افزایش دهد. این می تواند منجر به سردردهای مداوم و در نهایت حالت تهوع و استفراغ شود. در برخی افراد، مننژیوم می تواند جریان مایع نخاعی را در اطراف مغز و نخاع مسدود کند. این همچنین می تواند فشار را در جمجمه افزایش دهد و علائم مشابهی را ایجاد کند.

از دست دادن حس بویایی

مننژیوم واقع در قاعده مغز در ناحیه پیشانی می تواند باعث فشار بر روی اعصاب شود که سیگنال های بو را از بینی به مغز منتقل می کنند.

تست های مننژیوم

مننژیوم معمولاً با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) تشخیص داده می شود. ام آر آی تصویر دقیقی از مغز ارائه می دهد و می تواند وجود تومور را نشان دهد، به خصوص اگر ماده حاجب داده شود.

در برخی موارد، مننژیوم پس از اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا انجام ام آر آی به دلیل دیگری (مانند آسیب به سر) پیدا می شود. در موارد دیگر، اسکن به دلیل علائم جدید یا نگران کننده مانند تشنج انجام می شود.

درمان مننژیوم

درمان مننژیوم به اندازه تومور، سرعت رشد آن، محل قرارگیری و سن و سلامت شما بستگی دارد. هنگام تصمیم گیری برای اینکه کدام درمان بهترین است، شما و پزشکتان باید مزایای بالقوه درمان (یعنی کاهش علائم و جلوگیری از رشد بیشتر تومور) و عوارض جانبی بالقوه و خطرات درمان را نیز در نظر بگیرید.