تغذیه در بیماری های متابولیک و قلبی عروقی توجه زیادی را به خود جلب کرده است، اما نورولوژی یکی از حوزه هایی است که بحث رژیم تقریباً در آن وجود ندارد. در حالی که برخی تحقیقات در مورد رابطه بین رژیم غذایی و اختلالات ام اس و صرع وجود دارد.

تغذیه و سبک زندگی

دیدگاه نزدیک به پایان قرن بیستم این بود که در نهایت، ما می‌توانیم برای هر بیماری دارویی تولید کنیم تا بیماری را به طور کامل از جمعیت حذف کنیم. با این حال، این نسل در حال درک این موضوع است که ممکن است دارو چیزی نباشد که ما باید به آن تکیه کنیم. دارو در عین حال که قادر به پیشگیری یا حتی درمان بسیاری از بیماری ها است، اغلب عوارض جانبی بدی را برای مصرف کنندگان خود به همراه دارد. یکی از جنبه های مراقبت های بهداشتی که به آرامی توجه بیشتری را به خود جلب می کند، تغذیه و سبک زندگی است.

رابطه بین رژیم غذایی و بیماری های مزمن

بسیاری از محققان رابطه بین رژیم غذایی و بیماری های مزمن و حاد را بررسی کرده اند. برای این بیماری های مزمن، رژیم غذایی به طور مداوم عامل اصلی بروز و شیوع آنها است. یکی دیگر از نگرانی های سلامتی که اخیراً توجه زیادی را به خود جلب کرده است سرطان است که به شدت با رفتارهای غذایی مرتبط است. پس از آگاهی از ارتباط زیاد بین الگوهای غذایی و بیماری‌های مزمن مانند این، مهم است که بررسی کنیم که چگونه تغذیه می‌تواند بر رشد و پیشرفت انواع دیگر بیماری‌ها تأثیر بگذارد. به طور خاص، تأثیر تغذیه بر بیماری های عصبی باید از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد.

بیماری ام اس و تغذیه

مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس یکی از بیماری های عصبی است که تغذیه می تواند به شدت بر آن تاثیر بگذارد. این تعامل توسط مطالعات اپیدمیولوژیک پیشنهاد شد که بیان می‌کردند که شیوع مولتیپل اسکلروزیس در مناطقی که مصرف چربی اشباع بیشتر از چربی غیراشباع چندگانه بیشتر است، ابتلاء به آن بیشتر است. در رابطه با این موضوع، در افرادی که قبلاً به مولتیپل اسکلروزیس مبتلا شده‌اند، کاهش قابل توجهی در میزان مرگ و میر برای افرادی که از رژیم غذایی بسیار کم‌چرب پیروی می‌کنند وجود دارد که به عنوان کمتر از بیست گرم چربی در روز تعریف می‌شود.

نوع چربی مصرفی نیز موضوعی است که مورد بررسی قرار گرفته است. اسیدهای چرب ضروری (EFAs) در حال حاضر برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس توصیه می شود. تأثیر رژیم غذایی کم چرب بر مولتیپل اسکلروزیس، اگرچه قابل توجه است، می تواند با مکمل های آنتی اکسیدان ها افزایش یابد.

کاهش بیماری های عصبی با رژیم غذایی

در حالی که این احتمال وجود دارد که رژیم غذایی کم چرب و مکمل های آنتی اکسیدانی می تواند پیشرفت و شروع مولتیپل اسکلروزیس را کاهش دهد، چندین عوارض جانبی دارویی وجود دارد که ممکن است با توانایی بیمار برای پیروی از یک رژیم غذایی مناسب تداخل داشته باشد. داروهایی که معمولاً برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تجویز می‌شوند شامل:

• شل‌کننده‌های عضلانی اسکلتی
• کاهش‌دهنده دفعات ادرار
• آنتی‌بیوتیک‌ها به دلیل عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری
• کورتیکواستروئیدها

این داروها می توانند منجر به حالت تهوع، خشکی دهان، اسهال یا یبوست شوند. همه این علائم باعث کاهش کلی در مصرف غذا می شود که توانایی بیمار را برای مصرف یک رژیم غذایی مناسب مهار می کند. علاوه بر این، برخی از این داروها تجویز می شوند، این مواد از جذب کافی مواد مغذی از غذا جلوگیری می کند.

از آنجایی که این داروها در حال حاضر باعث کاهش مصرف غذا می شوند، ناتوانی در جذب مواد مغذی توانایی بیمار را برای پیروی از رژیم غذایی که می تواند پیشرفت این بیماری را به تاخیر بیندازد، از بین می برد. این اثرات داروها اثرات جانبی مضر خود را نشان می‌دهند، تنها این ایده را تقویت می‌کنند که باید کمتر به دارو اعتماد کرد و مداخلات تغذیه‌ای باید به عنوان درمان اولیه مورد بررسی قرار گیرد.

رژیم غذایی برای کاهش تشنج

یکی از مداخلات تغذیه ای که به عنوان درمان اولیه مورد استفاده قرار گرفته است، رژیم های غذایی خاص برای کاهش شیوع تشنج در بیماران صرعی است. برخلاف رژیم غذایی توصیه شده برای مولتیپل اسکلروزیس، رژیم های غذایی پیشنهادی برای درمان صرع، رژیم های غذایی پرچرب را ترویج می کنند، به ویژه بر اهمیت تری گلیسیرید با زنجیره متوسط ​​تاکید می کنند. رژیم کتوژنیک اولین مورد از این رژیم‌های پیشنهادی است که به بیماران صرعی پیشنهاد می‌کند رژیمی متشکل از ۹۰ درصد چربی و ۱۰ درصد پروتئین و کربوهیدرات ترکیبی مصرف کنند.

کاهش تخریب عصبی

بین تغذیه و سبک زندگی و سلامت مغز به طور کلی پیوندهایی وجود دارد. کارایی مغز با افزایش سن به عنوان بخشی از فرآیند طبیعی پیری کاهش می یابد، که می تواند منجر به کاهش عملکرد شناختی، ایجاد زوال عقل یا آلزایمر یا سایر اختلالات عصبی شود. با این حال، رژیم غذایی و فاکتورهای سبک زندگی نشان داده شده است که از این تخریب عصبی که با افزایش سن رخ می دهد جلوگیری یا کاهش می دهد.

سیستم عروقی و سلامت عصبی

این رابطه بین سلامت سیستم عروقی و سلامت عصبی را می توان توضیح داد زیرا تغییرات پاتولوژیک در عضله صاف دیواره سرخرگ های مقاومتی مغزی پاسخ های خودتنظیمی مغز را تغییر می دهد. به عنوان مثال، تغییرات در گردش خون به دلیل اتساع یا انقباض شریان های مقاومت مغزی اغلب منجر به انسفالوپاتی پرفشاری خون یا هیپوپرفیوژن مغزی می شود. پیوندهای زیادی از این قبیل بین سیستم قلبی عروقی و عملکرد مغز وجود دارد. به عنوان مثال، فشار خون بالا با افزایش خطر زوال عقل، به ویژه بیماری آلزایمر مرتبط است، و دیابت نوع ۲ با شروع بزرگسالان منجر به افزایش ۲ تا ۲٫۵ برابری خطر زوال عقل با افزایش سن می شود. علاوه بر این، مداخلات تغذیه ای که از تخریب نورون ها جلوگیری می کند بسیار شبیه به اقداماتی است که عملکرد قلبی عروقی را بهبود می بخشد. بسیاری از مداخلات تغذیه برای تأثیر آنها بر عملکرد شناختی بررسی و تثبیت شده است.

کاهش اختلالات عصبی

اول از همه، پیروی از یک رژیم غذایی مدیترانه ای، که مصرف روغن زیتون، غلات کامل و ماهی را ترویج می کند، به طور قابل توجهی با کاهش انحطاط عصبی مرتبط است. علاوه بر این، افزایش مصرف ماهی به تنهایی اثر مشابهی در کاهش میزان کاهش عملکرد شناختی و کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر به دلیل خواص ضد التهابی، توانایی ایجاد تون عروقی عضلات صاف و پیشگیری دارد. آترواسکلروز جدای از رژیم غذایی کلی، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد عصاره‌های میوه‌ها و سبزیجات به کاهش انحطاط عصبی که منجر به زوال عقل و اختلالات شناختی می‌شود، کمک می‌کند.

نکته پایانی 

تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا مداخلات تغذیه به عنوان یک درمان اولیه در اختلالات عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس، صرع، زوال عقل و بیماری آلزایمر، و به طور کلی اختلالات شناختی کلی مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، شواهد کافی وجود دارد مبنی بر اینکه تغذیه نقشی در انحطاط عصبی و سایر نقایص عصبی دارد تا به طور منطقی بر مداخلات تغذیه ای به عنوان حداقل یک درمان ثانویه برای این بیماری های مزمن تکیه شود.