افسردگی و سندرم خستگی مزمن دو شرایطی هستند که می توانند حتی پس از یک استراحت خوب شبانه، احساس خستگی شدید در فرد ایجاد کنند. امکان داشتن هر دو حالت همزمان وجود دارد. همچنین به راحتی می توان احساس خستگی را با افسردگی اشتباه گرفت و بالعکس.

افسردگی زمانی رخ می دهد که فرد برای مدت طولانی احساس غمگینی، مضطرب یا ناامیدی کند. افرادی که افسرده هستند اغلب مشکلات خواب دارند. ممکن است زیاد بخوابند یا اصلا نخوابند.

سندرم خستگی مزمن وضعیتی است که باعث می شود فرد بدون هیچ دلیل زمینه ای احساس خستگی مداوم داشته باشد. گاهی اوقات سندرم خستگی مزمن به اشتباه به عنوان افسردگی تشخیص داده می شود.

تفاوت بین افسردگی و خستگی

تفاوت اصلی بین این شرایط این است که سندرم خستگی مزمن در درجه اول یک اختلال فیزیکی است در حالی که افسردگی یک اختلال سلامت روان است. ممکن است بین این دو همپوشانی وجود داشته باشد.

علائم افسردگی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• احساس مداوم غم، اضطراب یا پوچی
• احساس ناامیدی، درماندگی یا بی ارزشی
• بی علاقگی به سرگرمی هایی که زمانی از آن لذت می بردید
• خوردن زیاد یا کم
• مشکل در تمرکز و تصمیم گیری

علائم فیزیکی نیز می تواند با افسردگی رخ دهد. افراد ممکن است مکرر داشته باشند:

• سردرد
• گرفتگی عضلات
• ناراحتی معده
• و دردهای دیگر

آنها همچنین ممکن است در خوابیدن مشکل داشته باشند که می تواند منجر به خستگی شود. افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن اغلب علائم فیزیکی دارند که معمولاً با افسردگی مرتبط نیستند. این شامل:

• درد مفاصل
• غدد لنفاوی حساس
• درد عضلانی
• گلو درد

افسردگی و سندرم خستگی مزمن نیز در مورد فعالیت های روزانه افراد به طور متفاوتی تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به افسردگی اغلب احساس خستگی زیادی می کنند و بدون توجه به وظیفه یا میزان تلاش مورد نیاز، علاقه ای به انجام هیچ فعالیتی ندارند. در همین حال، افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن معمولاً می‌خواهند در فعالیت‌هایی شرکت کنند اما برای انجام این کار احساس خستگی زیادی می‌کنند.

برای تشخیص هر یک از این بیماری ها، پزشک سعی می کند سایر اختلالات را که می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند، رد کند. اگر پزشک فکر می کند که شما افسردگی دارید، ممکن است شما را برای ارزیابی به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.

سندرم خستگی مزمن

متأسفانه افرادی که سندرم خستگی مزمن دارند ممکن است افسرده شوند. و در حالی که افسردگی باعث سندرم خستگی مزمن نمی شود، مطمئناً می تواند باعث افزایش خستگی شود.

بسیاری از افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن دارای اختلالات خواب مانند بی خوابی یا آپنه خواب هستند. این شرایط اغلب خستگی را بدتر می‌کنند زیرا مانع از استراحت شبانه افراد می‌شوند. وقتی افراد احساس خستگی می کنند، ممکن است انگیزه یا انرژی لازم برای انجام فعالیت های روزانه خود را نداشته باشند. عدم تمایل به انجام هر کاری می تواند آنها را در معرض خطر ابتلا به افسردگی قرار دهد.

همچنین خستگی ممکن است به افسردگی دامن بزند. افراد مبتلا به افسردگی اغلب احساس خستگی زیادی می کنند و نمی خواهند در هیچ فعالیتی شرکت کنند.

تشخیص افسردگی و خستگی

برای تشخیص افسردگی، پزشک از بیمار در مورد سابقه پزشکی او می پرسد و پرسشنامه ای می دهد که افسردگی را ارزیابی می کند. آنها ممکن است از روش های دیگری مانند آزمایش خون یا اشعه ایکس استفاده کنند تا مطمئن شوند اختلال دیگری باعث این علائم نشده است.

قبل از تشخیص سندرم خستگی مزمن، پزشک چندین آزمایش را برای رد سایر بیماری هایی که می توانند باعث علائم مشابه شوند انجام می دهد. اینها ممکن است شامل سندرم پای بیقرار، دیابت یا افسردگی باشد.

درمان افسردگی و خستگی

درمان یا مشاوره می تواند به درمان افسردگی کمک کند. همچنین با داروهای خاصی قابل درمان است. این داروها شامل:

• داروهای ضد افسردگی
• داروهای ضد روان پریشی
• داروهای تثبیت کننده های خلق و خو

مصرف داروهای ضد افسردگی گاهی اوقات علائم سندرم خستگی مزمن را بدتر می کند. به همین دلیل است که پزشک باید قبل از تجویز هر دارویی، بیمار را از نظر افسردگی و سندرم خستگی مزمن غربالگری کند.

چندین روش درمانی می تواند به افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن، افسردگی یا هر دو کمک کند. این شامل:

• تمرینات تنفس عمیق
• ماساژ
• کشش
• تای چی (نوعی از هنرهای رزمی با حرکت آهسته)
• یوگا

افراد مبتلا به افسردگی و سندرم خستگی مزمن نیز باید سعی کنند عادات خواب خوب را ایجاد کنند. انجام مراحل زیر می تواند به فرد کمک کند طولانی تر و عمیق تر بخوابد:

• هر شب در ساعت مشخصی به رختخواب بروید
• محیطی ایجاد کنید که خواب را تقویت کند (مانند اتاق تاریک، ساکت یا خنک)
• از چرت زدن طولانی خودداری کنید (آن را به ۲۰ دقیقه محدود کنید)
• از خوردن غذاها و نوشیدنی هایی که مانع از خواب راحت شما می شوند خودداری کنید (مانند کافئین، الکل و تنباکو)
• حداقل ۴ ساعت قبل از خواب از ورزش کردن خودداری کنید