تشخیص صرع اغلب تنها بر پایه شواهد بالینى است. تشخیص افتراقى آن (جدول – تشخیص افتراقى تشنج -) شامل سنکوپ یا تشنج سایکوژنیک (تشنج کاذب) است. در معاینه بالینی، عفونت، تروما، توکسین‌ها، بیمارى‌هاى سیستمیک، اختلالات عصبى جلدى و بیمارى‌هاى عروقى مورد جستجو قرار مى‌گیرند. تعدادى از داروها آستانه تشنج را پائین مى‌آورند (جدول – داروها و موادى که مى‌توانند باعث تشنج شوند -). غیر قرینگى در معاینه عصبی، تومور مغزی، سکته مغزی، تروما یا ضایعات موضعى دیگر را مطرح مى‌کند رویکرد الگوریتمى بیماران تشنجى در شکل (- ارزیابى بیمار بزرگسالان مبتلا به تشنج -) رسم شده است

چه قرصی باعث تشنج می شود؟

برخی از داروهایی که برای اختلالات خلقی و روانی تجویز می شوند در صورتی که بیشتر از دوز توصیه شده پزشک مصرف شوند می توانند موجب تشنج شوند، از جمله بوسپیرون که در درمان اضطراب مطرح می شود، همچنین داروی کلورپرومازین که یک دارو برای کنترل اختلالات اسکیزوفرنی به کار می رود نیز ممکن است باعث تشنج شود (اسکیزوفرنی نوعی اختلال روانی است که در طی آن ممکن است فرد ارتباط خود را با واقعیت از دست بدهد)

کلوزاپین و هالوپریدول نیز از دسته داروهای درمانی اختلالات روانی هستند که می توانند باعث شوند تا فرد دچار تشنج شود، تحقیقاتی که در زمینه داروهای سه حلقه ای انجام شده است نشان می دهد استفاده بیش از حد از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای نیز جزو همین عوامل است، از جمله این دارو ها می توان به ایمی پرامین م ترکیبی از آمی تریپتیلین و کلردیازپوکساید اشاره کرد.

بوسپیرون هم که در تحقیقات به نظر می رسد مکانیسم اثر آن بر روی افزایش متابولیسم دوپامین و کاهش فعالیت عصبی سرتونین است نیز از دسته داروهای روانپزشکی است که ممکن است اختلالات تشنجی را تحریک نماید و در دسته داروهایی است که در پاسخ به سوال چه قرصی باعث تشنج می شود جای دارد.

لیتیوم در درمان اختلالات دوقطبی استفاده می شود و همچنین باربیتورات که از داروهای ضد اضطراب است پس از یک دوره مصرف منظم می تواند باعث تشنج شود.چه قرصی باعث تشنج می شود

آنتی بیوتیک 

آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که با کشتن باکتریها از عفونت، تکثیر باکتری و همچنین گسترش بیماری در بدن جلوگیری می کنند، تحقیقاتی که در مورد برخی داروها از این دست انجام گرفته نشان می دهد، برخی از آنها از جمله داروی سفتازیدیم، سیپروفلوکساسین، ایمی پنم و همچنین تزریق سطح بالای پنی سیلین می تواند تحریک کننده ای برای تشنج باشد.

داروهای ضد درد 

مصرف بیش از حد هر نوع دارو می تواند خطرساز باشد، علی الخصوص اگر بیمار به لحاظ جسمی و روحی آمادگی شرایطی برای تشنج را داشته باشد این امر بیشتر از قبل خودنمایی می کند، در دسته داروهای ضد درد نیز چنین مسئله ای هست و داروهایی مانند ترامادول و مپریدین در بین قرصی که می تواند باعث تشنج شود دسته بندی می شود.

داروی ایندومتاسین دارویی است که برای کنترل درد و التهاب به کار می رود، از همین دسته دارو ها و در مواردی محرک تشنج است.

گاباپنتین و مورفین نیز در دوزهای مصرفی بالا می توانند به چنین عاملی تبدیل شوند.

داروهای اعتیادآور و تفریحی

مصرف آمفتامین، مقدار زیاد الکل و همچنین مورفین که در این دسته و گروه طبقه بندی می شوند نیز عوامل محرک هستند. برخی از دیگر داروهایی که می تواند شامل این شرایط باشد از قبیل داروی کلروکین که در درمان بیماری مالاریا به کار می رود، داروی سیکلوسپورین که یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن است و در اعمال جراحی پیوند برای جلوگیری از رد پیوند مانند پیوند قلب، ریه و کلیه به کار می رود و داروی تئوفیلین که یک دارو برای درمان آسم است که نوعی گشاد کننده مجاری هوایی بوده و علاوه بر آسم در درمان بیماران برونشیت و آمفیزم نیز به کار می رود.

بیماران تشنج و صرع

تمامی دارو ها به موازات مزایای بالایی که دارند می توانند معایب و نواقصی هم داشته باشند، به عنوان مثال برخی داروهای میگرن مانند سوماتیریپتان خودش می تواند باعث عارضه سردرد در اثر مصرف دارو شود و پس از آن پزشک توصیه مصرف یک نوع انسید را نیز به بیمار داشته باشد، مهمترین مسئله در مورد داروها این است که کنترل شده، به موقع و به اندازه مصرف شود.

اینکه بیمار به پزشک سابقه درستی را بیان کند و اگر با مشکلی مواجه شد با وی مطرح کرده و از توصیه های تخصصی استفاده کند بسیار کمک کننده است، همچنین مهم است که دارو را در چه محلی و در دسترس چه کسانی قرار می دهید، قرار دادن دارو در معرض دست کودکان خطرزاست و یا اینکه ندانستن عامل تحریک برای بیمار تشنج خودش خطر زاست، پس باید این موارد مراقبت و رعایت شود تا بیمار به شرایط حساس و حاد برخورد نکند در مورد این بیماران نکات زیر را فراموش نکنید

• با مشورت با پزشک و بیمار را در جریان حساسیتهای خاص او قرار دهید و سعی کنید به او شرایط درست را آموزش بدهید.
• قبل از مصرف هر دارویی برای بیماران تشنج و حساس حتما با پزشک مشورت کنید
• در صورتی که برای بیماری دیگری به پزشک مراجعه می کنید حتما وی را در جریان بیماری تان قرار دهید.
• دارو ها را دور از دسترس اطفال قرار دهید.

در نهایت بیماران تشنج باید شرایط بهبودی شان را با ایجاد یک فضای سالم تر برای زندگی فراهم کنند، در همین سایت مقالات زیادی در رابطه با شرایط خاص این بیماران از جمله پیشگیری، درمان و یا شرایط محرک آن آورده شده است، می توانید پاسخ سوالاتتان را از همین سایت پیدا کنید.

دکتر بتول دادخواه متخصص مغز و اعصاب